De dag dat mijn ziel in India bleef
Een verhaal over terugkeren, verbinding en het gemis van je eigen frequentie.
Ben je nieuw hier? Kijk zeker ook naar mijn UIT-knop bundel
Jouw dromen beginnen bij stilte. Zet je uit-knop aan.
Jouw dromen beginnen bij stilte. Zet je uit-knop aan.
Terug naar Nederland
Yes, ik heb weer een nieuw verhaal voor je.
Het moment dat ik terugging naar Nederland.
Eigenlijk maar voor een paar weken, dat was het plan.
Het moment dat ik terugging naar Nederland.
Eigenlijk maar voor een paar weken, dat was het plan.
Ik was al ongeveer een jaar aan het reizen en dacht: ja, het is wel goed om elk jaar even terug te gaan,
de verbinding met mijn familie en vrienden te houden.
de verbinding met mijn familie en vrienden te houden.
Dus ik had met mijn hoofd besloten: Oké, even naar huis, iedereen weer zien en dan ga ik daarna gewoon weer verder reizen.
Alles was al geboekt.
Ticket geregeld.
Ticket geregeld.
Daar waar de bergen zingen
Ik was op dat moment in Noord-India, in Dharamsala, vlakbij waar de Dalai Lama zijn residentie heeft.
De energie daar… die is bijna niet te beschrijven.
De lucht is dun, de bergen ademen rust, en er hangt iets zachts, iets lichts,
alsof de hemel daar net wat dichter bij de aarde hangt.
De energie daar… die is bijna niet te beschrijven.
De lucht is dun, de bergen ademen rust, en er hangt iets zachts, iets lichts,
alsof de hemel daar net wat dichter bij de aarde hangt.
Ik verbleef in een klein guesthouse, heel basic, maar precies goed.
Een eigen mini kamertje met een mini prijs (altijd fijn als je lang reist) , fijne mensen om me heen,
workshops, yoga, dans, adem, stilte.
Ik voelde me thuis.
Een eigen mini kamertje met een mini prijs (altijd fijn als je lang reist) , fijne mensen om me heen,
workshops, yoga, dans, adem, stilte.
Ik voelde me thuis.
Er was ook een Israëlische man, Amit.
We hadden een klik, we wandelden samen, deden yoga, mediteerden, en één avond weet ik nog zó goed.
We hadden een klik, we wandelden samen, deden yoga, mediteerden, en één avond weet ik nog zó goed.
We waren op het dakterras, met live kirtan-muziek, tabla , zang, mantra’s.
De lucht was bewolkt, tot op het moment dat iedereen begon te zingen, de energie was mágisch.
Shiva Shiva Shiva Shambo, Shiva Shiva Shiva Shambo.
En ineens, alsof de hemel zelf meedeed, trokken de wolken open.
De volle maan verscheen.
Zilverlicht over de bergen.
Zó mooi, dat ik het nog voel terwijl ik dit vertel.
De lucht was bewolkt, tot op het moment dat iedereen begon te zingen, de energie was mágisch.
Shiva Shiva Shiva Shambo, Shiva Shiva Shiva Shambo.
En ineens, alsof de hemel zelf meedeed, trokken de wolken open.
De volle maan verscheen.
Zilverlicht over de bergen.
Zó mooi, dat ik het nog voel terwijl ik dit vertel.
Het lichaam ging, de ziel bleef achter
En toen kwam dat moment waar ik helemaal níett naar uitkeek.
Terwijl ik al geleerd had om afscheid te nemen keer op keer.
Het viel me héél héél zwaar.
Maar ja.
Mijn visum liep af.
Mijn ticket naar Nederland al geboekt.
De mensen thuis verwachtte me.
Terwijl ik al geleerd had om afscheid te nemen keer op keer.
Het viel me héél héél zwaar.
Maar ja.
Mijn visum liep af.
Mijn ticket naar Nederland al geboekt.
De mensen thuis verwachtte me.
Ik pakte mijn spullen, nam afscheid.
En bij de airport in Delhi heb ik zó gehuild.
Ik zat huilend in het vliegtuig.
Mijn lichaam was onderweg naar Nederland, maar mijn ziel bleef daar, in India.
Ik denk dat ik het zo het beste kan verwoorden.
En bij de airport in Delhi heb ik zó gehuild.
Ik zat huilend in het vliegtuig.
Mijn lichaam was onderweg naar Nederland, maar mijn ziel bleef daar, in India.
Ik denk dat ik het zo het beste kan verwoorden.
Op Schiphol stonden mijn ouders te wachten, met een vriendin en haar kindjes.
Het klikt wellicht stom om over jezelf te vertellen, maar ik wíst natuurlijk ook dat ze er onwijs naar uitkeken mij weer te zien.
Dus vermanden ik me, ik goot wat water over mijn gezicht in het toilet, ademde diep in, en zette mijn nep-lach op toen ik door de deur op Schiphol liep.
Het klikt wellicht stom om over jezelf te vertellen, maar ik wíst natuurlijk ook dat ze er onwijs naar uitkeken mij weer te zien.
Dus vermanden ik me, ik goot wat water over mijn gezicht in het toilet, ademde diep in, en zette mijn nep-lach op toen ik door de deur op Schiphol liep.
Ja, natuurlijk was ik blij om hen weer te zien, het te omhelzen en om live te kunnen bijkletsen.
Maar ik voelde me leeg.
Alsof ik mezelf niet meer helemaal bij me had.
Maar ik voelde me leeg.
Alsof ik mezelf niet meer helemaal bij me had.
Body, mind & soul 🕉️ De drie-eenheid
Het duurde weken voor ik weer een beetje landde.
Ik voelde me zó leeg van binnen, niet op mijn plek, er was gemis.
Ik logeerde in het lege huis van de vader van een vriend. Dankbaar! voor mijn eigen plekje.
Elke dag stapte ik op mijn yogamat.
Ademen. Aarden.
Oké Naath, je bent hier nu.
Niet in India. Hier.
Ik voelde me zó leeg van binnen, niet op mijn plek, er was gemis.
Ik logeerde in het lege huis van de vader van een vriend. Dankbaar! voor mijn eigen plekje.
Elke dag stapte ik op mijn yogamat.
Ademen. Aarden.
Oké Naath, je bent hier nu.
Niet in India. Hier.
En langzaam begon ik mezelf weer te voelen.
Alsof mijn ziel zich weer in mijn lichaam gevonden had.
Want ja, je kunt niet compleet zijn als je hoofd, lichaam en ziel niet samenwerken.
Alsof mijn ziel zich weer in mijn lichaam gevonden had.
Want ja, je kunt niet compleet zijn als je hoofd, lichaam en ziel niet samenwerken.
Je mind bedenkt dingen, je lijf voelt ze, en je ziel… die weet.
En als één van die drie (even) weg is, dan voel je dat.
Dan klopt er iets niet.
Dan klopt er iets niet.
Dus ik ben weer gaan bewegen, yoga, ademwerk, somatische oefeningen.
Eerst vanuit discipline, niet omdat het zo makkelijk was, licht voelde of wat dan ook.
Ik heb mezelf bij elkaar geraapt, gehuild en bewogen, omdat ik (uit ervaring) wist dat bewegen de weg naar binnen opent.
Allemaal manieren om mezelf weer te verbinden.
Body, mind en soul , één geheel.
Eerst vanuit discipline, niet omdat het zo makkelijk was, licht voelde of wat dan ook.
Ik heb mezelf bij elkaar geraapt, gehuild en bewogen, omdat ik (uit ervaring) wist dat bewegen de weg naar binnen opent.
Allemaal manieren om mezelf weer te verbinden.
Body, mind en soul , één geheel.
De les: je frequentie volgen
In Nederland voelde ik gewoon: dit is niet mijn frequentie.
Ik had niet voor niets mijn huis verkocht hé om te gaan reizen...
Het tempo, de drukte, de mentaliteit, het trilde niet met mijn systeem mee.
Ik had niet voor niets mijn huis verkocht hé om te gaan reizen...
Het tempo, de drukte, de mentaliteit, het trilde niet met mijn systeem mee.
Ik wist: ik ben hier even, ik heb iedereen gezien, ik heb geoefend in aanwezig zijn, en daarna mag ik weer gaan.
En dat deed ik.
Weer verder reizen.
En dat voelde kloppend.
Weer verder reizen.
En dat voelde kloppend.
Mini-oefening voor jou
(antwoord in je hoofd, of deel het onder de blog als je wilt)
👉 Voel bij jezelf:
- Mijn hoofd leidt de dans, ik zit vooral in denken en plannen.
- Mijn lichaam voelt vaak vermoeid, gespannen of ‘afgesneden’.
- Mijn ziel fluistert iets, maar ik luister nog niet helemaal.
- Ik voel de drie samenwerken, body, mind & soul zijn verbonden.
Kijk wat er resoneert.
Er is geen goed of fout.
Het is gewoon voelen waar je bent vandaag.
Er is geen goed of fout.
Het is gewoon voelen waar je bent vandaag.
En dan… beweeg, adem, dans of schrijf.
Iets kleins waardoor je dichter bij jezelf komt.
Want precies daar begint de afstemming in het leven van jouw leven volgens jouw flow en ritme.
Iets kleins waardoor je dichter bij jezelf komt.
Want precies daar begint de afstemming in het leven van jouw leven volgens jouw flow en ritme.
🧡
Soms reist je lichaam,
maar blijft je ziel nog even ergens achter.
Tot je weer thuiskomt —
in jezelf.
Soms reist je lichaam,
maar blijft je ziel nog even ergens achter.
Tot je weer thuiskomt —
in jezelf.
Heb jij een vraag?
Dan maak ik er een blog over! Stuur me een DM of mail me op nathalie@nandita.nl
0 Comments